Tag Archief van: financien

Financien op orde en belastingen gelijk en evenredig

Financiën op orde – gelijke en evenredige belastingen

Financiën moet eindelijk zijn huishoudboekje en organisatie op orde brengen. We gaan de belastingen eenvoudiger en eerlijker maken. 

  • Belastingdienst de komende 4 jaar onder externe curatele, net zolang tot ze klantvriendelijk zijn. Ministers, staatssecretarissen en directeuren-generaal is dat kennelijk niet gelukt. Waar nodig het technische en IT-gedeelte uitbesteden.
  • Toeslagen-affaire: wat ons betreft moeten Rutte, Wiebes en Asscher aftreden. Slechte uitvoering, slechte behandeling van burgers, geen correctie van slechte behandeling totdat de affaire publiek werd, onjuiste informatie naar Tweede Kamer en rechtbanken en hogere prioriteit bij politieke spel met de Tweede Kamer dan helpen van de gedupeerden. Indien mogelijk iedereen schuld kwijtschelden, w.o. een percentage fraudeurs, zodat lange duur en hoge kosten van reparatiecircus vermeden worden. (NB: er worden nu immers ook bedrijven corona-gesteund die frauderen of al failliet hadden moeten gaan. Dus een % voor lief nemen is een optie.)
  • Inkomsten- en vermogensbelastingen herijken; ongelijkheid in Nederland groeit en Nederlandse burgers profiteren minder van de EU dan bedrijven.
  • MKB net zo verwennen als grote (internationale) bedrijven; in de EU minimum vennootschapsbelasting om speelveld gelijker te maken.
  • Belastingen burgers en bedrijven bevrijden van uitzonderingen en toeslagen; er leven erg veel slimme mensen in Nederland … laten we het oplossen! (Ontwerp Cnossen – Jacobs concreet maken, keuzes maken en uitvoeren)
  • Ander evenwicht nodig tussen 1) staatsschuld en 2) investeren in onze toekomst (en dus ook in banen) en de publieke sector. Er is nu al wat veranderd, noodgedwongen, maar Nederland heeft te weinig geleerd van de financiele- en de corona crisis.
  • Afdoende salarissen en uurprijzen, natuurlijk zonder de concurrentiepositie niet te verliezen, maar wel zullen (net als bij duurzaamheid) degene die ervan profiteren ook wel alle kosten moeten betalen. Ook hier betalen bedrijven immers niet de ‘true cost/true price’ van arbeid, waar werkeloosheid bij seizoensarbeid en kosten door lage opleiding en gezondheid uit de algemene pot worden betaald.
  • Financiën zal, samen met Economische Zaken, regelingen en garanties moeten opstellen om de duurzame transitie mogelijk te maken, zoals bijv. leningen aan boeren of garanties daarvoor, en idem voor alternatieve woonvormen die op de huidige hypotheekmarkt moeilijk gefinancierd kunnen worden. Ook zal duurzaamheid, d.w.z. investeringen in isolatie of duurzamere energievormen of circulariteit, een vast aspect en criterium moeten worden voor hypotheken, leningen e.a.
  • Ook de investeringen van Financiën zelf in KLM e.a. zullen duurzaam moeten worden. En dat geldt ook voor belastingvoordelen en subsidieregelingen (zoals Duitsland in dit corona-jaar zelfs doet bij de auto-industrie).
  • Van vele bestede miljarden maar ook bezuinigingen is onbekend wat het concrete doel is en wat ze opleveren. Net als de rest van Nederland moet ook Financiën haar huishoudboekje op orde brengen! En begrotingen, subsidies e.a. zullen structureel transparant geëvalueerd moeten worden door de Rekenkamer, in aanvulling op het werk dat ze al doen (en de Voorjaarsnota);.
  • Er zal een traject moeten worden gedaan om het Monopoly-gehalte van ons belastinggeld op alle ministeries te verlagen, ten gunste van een zorgvuldiger besteding met transparante verslaglegging.
  • Cadeautjes namens de regering om koopkracht gelijk te houden of hoger te maken zouden niet nodig moeten zijn. Tijdens verkiezingen zouden ze verboden moeten worden.
  • Er komt een staatssecretaris van Inkoop, die kritisch alle grote inkopen en salarisonderhandelingen gaat volgen.
  • Samengevat: Financiën  en onze financiën kunnen beter, eerlijker en duurzamer.

Belastingdienst

Toeslagen-affaire

Rutte, Wiebes en Asscher aftreden

Wat ons betreft moeten Rutte, Wiebes en Asscher aftreden. Slechte uitvoering, slechte behandeling van burgers, geen correctie van slechte behandeling totdat de affaire publiek werd, onjuiste informatie naar Tweede Kamer en rechtbanken en hogere prioriteit bij politieke steun van de Tweede Kamer dan helpen van de gedupeerden. De kans op gedragsverandering is minimaal, gezien ook het feit dat ook nu nog niet alle informatie is aangeleverd.

En v.w.b. de argumenten die nu wordt gebruikt om aan te blijven:

  • een demissionair kabinet kan gewoon, met het juiste mandaat van het parlement, alles doen wat nodig is voor corona;
  • dit drietal is niet nodig voor het bespoedigen van de terugbetaling.

Schulden kwijtschelden

Indien mogelijk  iedereen schuld kwijtschelden, w.o. een percentage fraudeurs, zodat lange duur en hoge kosten van reparatiecircus vermeden worden. (NB: er worden nu immers ook bedrijven corona-gesteund die frauderen of al failliet hadden moeten gaan. Dus een % voor lief nemen is een optie.)

Belastingdienst

Allereerst de Belastingdienst een aantal jaren onder curatele, deels van een externe commissie, totdat het weer een organisatie is die klantvriendelijk voor de Nederlandse bevolking werkt. Ministers, staatssecretarissen en directeuren-generaal is dat kennelijk niet gelukt.

Deze externe commissie zal gevraagd en ongevraagd inspecties moeten gaan uitvoeren om de gelijke en rechtmatige behandeling van burgers door de Belastingdienst te toetsen. Eerste taak van de Belastingdienst daarbij is om te zorgen dat de informatiehuishouding op orde is, zodat zij ten allen tijde inzage kan geven in globale cijfers en trends, maar tegelijkertijd toch minimaal door burgers aangeleverde documenten niet kwijtraakt.

Organisatorisch

Waar nodig het technische en IT-gedeelte uitbesteden, en of een andere organisatie belasten met alles wat niet met belasting innen te maken heeft.

NB: Het Toeslagen circus zal ook vereenvoudigd moeten worden of afgeschaft moeten worden. Zie hieronder.

Belastingen

De belastingen zullen moeten worden hervormd. Er is nu een geleidelijk gegroeid gedrocht ontstaan, dat nauwelijks meer te beheersen valt en lang niet altijd eerlijk is. Het uitgangspunt moet worden dat iedereen en elk bedrijf in dezelfde situatie gelijk wordt belast, met zo min mogelijk uitzonderingen.

Burgers

Inkomen en vermogen

Relatie tussen inkomstenbelasting en vermogensbelasting moet evenwichtiger, waarbij iedereen verhoudingsgewijs evenveel ‘belast’ wordt. En bij beiden gaat het erom om alle verschillende belastingvormen voor typen inkomen of typen vermogen zo veel mogelijk te standaardiseren. Bij inkomen gaat het erom om mensen te belasten voor al het geld of de goederen die iemand ontvangt omdat hij arbeid inzet om daar financieel voordeel van te ontvangen. En bij vermogen gaat het alles wat iedereen aan vermogen heeft, of het nu gaat om aandelen in een bedrijf, een huis of anderszins.

Ongelijkheid en armoede

De ongelijkheid in Nederland is groot, en o.a. daarom zal de mix van inkomens- en vermogensbelasting moeten worden herzien. De kloof tussen arm en rijk is niet alleen groot, maar groeit ook nog. Er zijn nu nog meer huishoudens 4 jaar of langer onder armoedegrens. Maar dit zal ook gevolgen hebben voor de lonen, en dan met name het minimumloon. Ons uitgangspunt is dat iedereen in Nederland genoeg moet kunnen verdienen met een 40-urige werkweek om in zijn of haar levensonderhoud te kunnen voorzien.

Toeslagen

Vervolgens het hele toeslagen circus zoveel mogelijk terugbrengen tot een beperkt aantal, die ook bij de Belastingdienst eenvoudiger zijn uit te voeren en daardoor hopelijk menselijker kan worden toegepast. ( Zie ook hierboven.) Of helemaal afschaffen en verwerken in de inkomstenbelasting.

Bedrijven

Nederland is een zeer aantrekkelijk vestigingsland om een scala aan redenen. We moeten vooral bedrijven willen die zich hier daarom willen vestigen en niet alleen vanwege een gunstig belastingtarief. De andere kant van de medaille is dat ze dan ook bijdragen door banen die nodig zijn door groei, door investeringen te doen en door belastingen te betalen.

NB: ook hier is door recente regeringen steeds gefocust op geld, terwijl net als bij de hoge salarissen al lang duidelijk is dat het overgrote deel van de mensen en bedrijven gemotiveerd worden door een scala aan factoren, waarbij de financiële component maar tijdelijk motiverend werkt.

Nederlandse bedrijven worden niet gelijk behandeld; de regering trekt grote en internationale bedrijven voor, terwijl banen en investeringen komen van het MKB. Gelijke monniken, gelijke kappen.  De deals met grote bedrijven worden daarom zoveel mogelijk gestandaardiseerd waarbij het uitgangspunt is dat alle bedrijven in Nederland, groot of klein, Nederlands of internationaal, gelijk behandeld en ook gelijk belast worden.

Het MKB, incl. de landbouw en veeteelt, is de motor voor innovatie en banengroei. De jongensachtige fascinatie van de VVD voor grote bedrijven en hun lobbywerk daarvoor (incl. de tabaksindustrie!) zal worden vervangen door het ondersteunen van bedrijven op rationele gronden (innovatie, banengroei, duurzaamheid, diversiteit).

Belastingontwijking en belastingvlucht?

Of het om Nederlandse of internationale bedrijven gaat: belastingontwijking en belastingvlucht zullen actief worden ontmoedigd en gaten in de wetgeving zullen zo goed mogelijk worden dichtgespijkerd. Bij een eventuele volgende crisis zullen alleen bedrijven worden geholpen die volledig belasting betalen. De lagere belastinginkomsten van bedrijven die dan zullen vertrekken worden in de praktijk gecompenseerd, want veel meer bedrijven zullen blijven en meer belasting gaan betalen.

Wij innen belastinggeld van ontwikkelingslanden (en vaak migratielanden)

Het is ook goed omdat, als het om belastingontwijking door bedrijven en personen uit ontwikkelingslanden, en vaak migratielanden gaat, deze kortingen als een boemerang bij ons terugkomen. Weinig belasting hier betekent slechter onderwijs en minder kansen daar. En dus redenen voor burgers om hun heil elders te zoeken.

Steun bij crises: voorwaardelijk

Bij een volgende crisis waar financiële hulp van de overheid nodig is, zullen alleen bedrijven worden geholpen die een goede balans hebben tussen dividend uitbetalen en lenen voor inkoop van eigen aandelen <-> in Nederland afdoende belasting betalen, en investeringen in productiviteit en duurzaamheid, naast investeringen in personeel met adequate lonen, diversiteit, gelijkheid in beloningen. Bedrijven en organisaties zal daarnaast worden gevraagd om de komende jaren een minimale buffer aan te leggen om bijv. 3 maanden te kunnen overleven zonder staatssteun.

Dezelfde criteria zulle worden gebruikt bij subsidies, aanbestedingen e.a.

Financiën en duurzaamheid

Financiën zal, samen met Economie, regelingen en garanties moeten opstellen om de duurzame transitie mogelijk te maken, w.o. leningen aan boeren of garanties daarvoor, en idem voor alternatieve woonvormen die op de huidige hypotheekmarkt moeilijk gefinancierd kunnen worden. Ook zal duurzaamheid, d.w.z. investeringen in isolatie of duurzamere energievormen, een vast aspect, en criterium, moeten worden voor hypotheken, leningen e.a.

Ook de investeringen van Financiën in KLM e.a. zullen duurzaam moeten worden. En dat geldt ook voor belastingvoordelen en subsidieregelingen (zoals Duitsland in dit corona-jaar zelfs doet bij de auto-industrie).

Staatsschuld

Betaalbaarheid van nieuwe ontwikkelingen en de staatsschuld

De afgelopen regeerperioden lijkt de staatsschuld een hoger doel op zich te zijn geworden. Alsof je in een bedrijf, waar je toch de concurrentie voor wilt blijven geen nieuwe machine koopt, omdat je dan een minder mooi accountantsrapport krijgt. Voor infrastructuur, wonen, duurzaamheid, onderwijs, zorg e.a. zijn investeringen nodig op de lange termijn. De staatsschuld zal daardoor tijdelijk moeten groeien (nog los van het corona-effect).

NB: Overigens was de Staatsschuld, kijkend naar het achterstallig onderhoud in de publieke sector bij wonen, onderwijs, politie e.a. te laag! We waren trots als een pauw in Europa, maar gaven dus gewoon te weinig uit en nu zitten we met achterstallig onderhoud. (Zie ons verhaaltje over Rutte als penningmeester van een VVE.)

Dus niet eerst aflossen of eerst weer ‘gewoon’ groeien?

  • Overheid: Nederlanders horen al heel lang dat we minder belastinggeld moeten uitgeven zodat we kunnen sparen voor een buffer. En dus hebben we bespaard op de publieke sector en onvoldoende geïnvesteerd in de toekomst.
  • Maar … die publieke sector en investeringen zijn er niet voor niets. De regeringspartijen hebben dat bij de investeringen nu ook eindelijk door (bij de financiele crisis is de economie kapot bezuinigd en heeft Nederland 1,5 langer een recessie gehad).
  • Investeringen zijn ook zonder crisis juist nuttig om innovatieve ontwikkelingen in gang te zetten, waar dat voor bedrijven in hun eentje een te groot risico is.
  • En bijv. bij duurzaamheid is gebleken dat het de Nederlandse bedrijven niet is gelukt om duurzaamheid zonder de overheid een flinke slinger te geven.
  • Ook geld voor de publieke sector is goed besteed. Als deze beter functioneert, dan houden mensen meer koopkracht over voor aankopen, zijn minder ziek, minder werkeloos etc.. Tel uit je winst!
  • Die investeringen zijn dus te financieren door te lenen, maar ook door het belastingstelsel te moderniseren, waardoor er meer geld gaat naar investeringen in bedrijven.
  • Samenvattend: al die plannen kunnen we financieren, en het is ook verstandig om dat te doen. Het zal even wennen zijn dat we dan niet meer het braafste jongetje in de klas zijn in de EU.

Niet noodzakelijk evenredig meer schuld

Tegelijkertijd zijn er in genoemde sectoren ook voordelen te behalen door anders te gaan werken. Ook meer samenwerking in de EU zal tot besparingen leiden. En tenslotte: Financiën heeft dus zijn eigen huishoudboekje niet op orde, en zal dus snel aan de slag moeten om te bezien waar ons belastinggeld blijft en wat het oplevert. Niet (meer) wenselijke investeringen maar ook verleende kortingen worden stopgezet, waardoor belastingen omlaag zouden kunnen, of meer projecten gesteund kunnen worden die een positief effect hebben. (zie hieronder)

Financiën op orde

Ons nationale huishoudboekje is niet op orde. Van oudsher wordt er in de overheidsfinanciën op een geheel eigen wijze met het belastinggeld van burgers en bedrijven omgesprongen. Er wordt begroot, uitgegeven, bezuinigd, lasten verlicht, meevallers herbesteed, kortingen gegeven, heffingen geheven, budgetten opgemaakt en …. verkiezingscadeaus uitgedeeld.

Wat geven we uit waaraan en werkt dat?

Nederland, en dus Financiën, heeft nog steeds zijn kasboekje niet op orde. Maatregelen, begrotingen, bezuinigingen, meevallers, projecten: van vele miljarden investeringen van ons belastinggeld is niet duidelijk wat het oplevert. Ondertussen wordt er in het parlement gekibbeld over tientallen miljoenen en dat is dus op zijn zachtst gezegd vreemd.

Het is veel te onduidelijk wat het oplevert. De Rekenkamer zei in 2017 over de afgelopen 5 jaar: “Het is niet duidelijk wat de precieze gevolgen, opbrengsten en consequenties zijn van de bezuinigingen die tussen 2011 en 2016 door de overheid zijn doorgevoerd, meldt de Algemene Rekenkamer maandag (3 oktober). … welke prijs burgers en bedrijven bedrijven hiervoor betaalden is volgens het onafhankelijke orgaan dat de overheidsuitgaven controleert niet duidelijk. … Het kabinet zou daarom alsnog onderzoek moeten doen naar de financiële en maatschappelijke gevolgen van de belangrijkste bezuinigingen en lastenverzwaringen van de laatste jaren, aldus de Rekenkamer in het rapport. Het is wel aannemelijk dat de in totaal 486 maatregelen die door de afgelopen drie kabinetten zijn uitgevoerd, hebben bijgedragen aan een verbetering van de overheidsfinanciën. Volgens het Centraal Planbureau (CPB) verbeterde het begrotingstekort van 4,3 procent van het bruto binnenlands product (bbp) in 2011 naar een tekort van 1,4 procent dit jaar. Ook de staatsschuld liep de afgelopen jaren gestaag terug. De kabinetten-Rutte hebben nooit bijgehouden wat het effect van al die honderden maatregelen is geweest. (vrij naar Nu.nl).

En dit betekent ook dat er niet bijgestuurd kan worden. Daar is immers geen aanleiding voor, door ontbrekende transparantie.

Elk wet, maatregel en uitgave moet daarom voorzien worden van een paragraaf over financieel en maatschappelijk rendement, incl. rapportages en geplande tussenevaluaties. En bij de uitvoering moet er altijd een plan opgesteld worden (was lang niet verplicht). Begrotingen, subsidies e.a. zullen structureel transparant geëvalueerd moeten worden door de Rekenkamer, in aanvulling op het werk dat ze al doen. Sinds 2017 is er overigens wel wat verbeterd, en er is de Voorjaarsnota, maar dat werkt nog onvoldoende.

Meevallers: hoe komt het?

En er blijven maar miljarden meevallers komen van door het Parlement besloten doelen. Kennelijk is het geaccepteerd dat er meevallers zijn van 3 miljard, of dat er toch nog 2 miljard gevonden wordt. Hetzelfde geldt voor meevallers: als er 3 miljard ‘meevalt’ dan is dat dus niet uitgegeven, terwijl de Kamer dat wel heeft besloten, of het effect van een maatregel is groter dan gedacht.

In het eerste geval heeft het ministerie of de betrokken instantie niet goed begroot of heeft te weinig activiteiten ontplooit die geld kosten? In het tweede geval is het effect groter; dit kan namelijk betekenen dat burgers of ondernemers harder worden geraakt dan bedoeld. In beide gevallen moet er eerst worden uitgezocht wat er is fout gegaan, voordat de Staatsschuld ermee wordt afgelost of er een andere bestemming wordt gevonden.

Meevallers: wat ermee te doen?

Staatsschuld omlaag

Die meevallers worden onvoldoende opnieuw geïnvesteerd, maar door de afgelopen regeringen het liefst steevast worden gebruikt om de staatsschuld te verminderen. Wat ons betreft zou het terugbrengen van de staatsschuld een eigen onderdeel van de begroting moeten zijn; niet een zwart gat waarin alles wat niet is uitgegeven in verdwijnt.

Gelegenheidsmaatregelen

Wel blijkt dat meevallers ook gebruikt worden voor het vervullen van de wensen van de coalitiepartijen en andere partners in een minderheidskabinet. Het toch vrijmaken van extra geld voor bijv. het onderwijs wordt dan gezien als extraatje van een gulle regering (die dus zijn eigen huishoudboekje niet op orde heeft). En in een verkiezingsjaar worden vaak extra veel mensen blij gemaakt door de koopkracht op peil te houden.

Belastingverlaging of versterken van succesvolle maatregelen?

Als het kabinet 2 miljard ‘vindt’, geef het dan maar terug in de vorm van belastingverlaging. En er zijn veel doelen te bedenken voor het bestede geld en het is zonde geld uit te geven als je niet weet wat het effect is per maatregel. Of besteed het alsnog aan een noodzakelijke maatregel die we hebben uitgesteld.

Bezuinigen: dus het kon sowieso voor minder?

Het bijzondere aan bezuinigen is dat een regeringscoalitie plannen maakt of geld uitgeeft aan vaste kosten, om vervolgens te zeggen dat een deel van dat geld wel wat minder kan. Als dat geld dan kennelijk niet nodig is, waarom is die uitgave dan niet eerder bijgesteld naar omlaag? En als het geld wel nodig is, wat komt er dan niet terecht van de doelstellingen van dat geld? Vanuit de aanname dat het oorspronkelijke plan en budget goed onderbouwd waren, betekent minder geld namelijk minder resultaten of resultaten van een lagere kwaliteit.

Algemeen beleid, maar ook toeslagen, kortingen, lastenverlichting, koopkracht herstel e.d.

Ook hier geldt dat er aan een secundaire knoppen wordt gedraaid om effecten van beleid bij te stellen. Er is nagedacht over maatregelen, belastingschalen en bezuinigingsoperaties. Die hebben het effect, maar vervolgens moet dat effect weer verminderd worden. Men zou denken dat de maatregel wordt aangepast, maar dat is dan kennelijk te lastig. En op dit soort mechanismen is een belastingstelsel gebouwd dat nauwelijks te versimpelen valt. Ons voorstel is om overnieuw te beginnen.

Vervreemding bij overheidsgeld; van Monopoly naar ‘our tax dollars at work’!

Marx bedoelde met vervreemding iets anders, maar wat ruimer geformuleerd is er met overheidsgeld toch sprake van vervreemding. Een belangrijke issue met overheidsgeld is namelijk dat het voor een aantal spelers een soort Monopolie geld is. Het uitgeven van overheidsgeld is een ander type handeling dan de zorgvuldige manier waarop de eigen boodschappen worden gedaan.  Wat ons betreft zullen we moeten beginnen met het invoeren van vergaande transparantie. Daarmee wordt het aan overheid en burgers duidelijk waar het geld aan is besteed en wat het heeft opgeleverd. Daarna volgt vanzelf de discussie of het de volgende keer niet beter kan.

Budgetten, fte’s en andere instrumenten; ontslaan en inhuren

Een ander aandachtspunt is het werken met budgetten, fte’s, potjes e.d. Budgetpotjes worden zorgvuldig gescheiden gehouden, zodat iemand die een te dure leverancier inschakelt voor een project in de erfgoedsector niet hoeft te voelen dat er daardoor minder geld is voor invaliden in de thuiszorg.

En zo kan het gebeuren dat gemeenten uit het zorgbudget geld overhouden, en dat dat geld dan in de algemene pot verdwijnt. Argumentatie: we hebben geen apart potje dat we over hebben van dit zorggeld. Er wordt dus 1) geld overgemaakt op basis van een inschatting die veel te ruim kan zijn, 2) gemeenten hebben niet verplicht potjes per budget, 3) als er geld over is, mag de gemeente het houden. Dit is in de zorg, maar ook bij onderwijs e.a. beleidsterreinen het geval.

Ander voorbeeld: er komt bij een overheidsorganisatie een opdracht: minder mensen!  De ‘overheid moet immers kleiner’. De directie, bijvoorbeeld van een justitiële informatiedienst, ontslaat mensen (fte’s), begeleid hen met de overgang naar het zelfstandig ondernemerschap en huurt hen in (want het werk moet gewoon nog worden gedaan). Daarmee is die dienst duurder uit en afhankelijk geworden van externen die ook naar andere opdrachtgevers kunnen gaan.

Er wordt hier niet goed met ons belastinggeld omgegaan. Partij Helder denkt dat hier veel te verbeteren en veel te besparen valt.

Slechte uitvoering: veel belastinggeld niet goed besteed

Elders hebben we beschreven hoe de overheid beter zou kunnen functioneren.

Inkoop

Inkoop is een vak. Dat is niet iets van een Directeur-Generaal er even bij kan doen, of een commissie van een aantal ambtenaren ineens kan doen bij VWS om medicijnen in te kopen. Er komt daarom een Staatssecretaris van Inkoop die alle inkoop kritisch gaat toetsen, waaronder alle vergoedingen gerelateerd aan werk. (Er zijn zoveel trucs verzonnen, bijv. bij de luchtverkeersleiders, dat we ons met een term als ‘topinkomen’ of ‘topsalaris’ al meteen juridisch teveel beperken.)

Alle inkoop- en salarisbeslissingen boven een normbedrag moeten worden geaccordeerd. Een voorbeeld is zojuist al genoemd: kennelijk kunnen de bestuurders bij de Publieke Omroepen dus niet inkopen. Daar zal grondig onderzoek naar moeten worden gedaan. Uitbreiding naar gemeenten e.a. zal ook nodig zijn, gezien het aantal politiefunctionarissen e.a. met te hoge salarissen. Goede inkoop wordt overigens zeker niet alleen gedaan op basis van prijs, zoals veel ministers lijken te denken.